Zwanger zijn is iets bijzonders, zwanger worden kan nog een hele kunst zijn.

Wanneer je samen met je partner een kinderwens hebt kan die positieve test niet snel genoeg komen. Maar helaas, soms duurt dit langer dan gehoopt.

Helaas zijn er veel stellen met een vruchtbaarheidsprobleem. Dit kan onder andere komen door de cyclus van de vrouw (onregelmatig of niet) of door problemen aan de kant van de man.

Gelukkig is de medische wetenschap zo ver dat ze daar een handje bij kunnen helpen. Maar niet alleen zij. Ook jij, als pas zwangere vrouw, kan mensen met een vruchtbaarheidsprobleem helpen.

Vanaf de 6de tot aan de 16de week van je zwangerschap kun je jouw steentje bijdragen door je op te geven voor moeders voor moeders. Het hCG hormoon in jouw urine kan namelijk goed gebruikt worden voor het maken van geneesmiddelen voor vruchtbaarheidsbehandelingen.

Zelf zijn wij geholpen met injecties met een bepaald hormoon dat ervoor zorgde dat ik een eisprong had, en met succes! Ik ben alle moeders die mee hebben gedaan aan Moeders voor Moeders onwijs dankbaar, zonder die injecties hadden we mogelijk nog lang moeten wachten.

Toen ik eenmaal zwanger was, besloot ik me daarom ook op te geven om zo weer andere stellen te kunnen helpen. Via de website van Moeders voor Moeders schreef ik mezelf in. Nog diezelfde dag kreeg ik een telefoontje. De informatrice van MvM bevestigde mijn aanmelding en we maakte een afspraak voor een avond later in die week. Het enige wat ik moest doen was de ochtend van de afspraak wat urine op te vangen, zodat zij ’s avonds nogmaals een test kon doen die de zwangerschap bevestigd. Eenmaal bij ons op bezoek vertelde ze over het initiatief van moeders voor moeders en dat de hulp van zwangere vrouwen hard nodig is. Ze deed de test, positief!

Ze gaf wat uitleg en haalde vervolgens de benodigde spullen uit de auto. 8 blauwe plastic flessen en twee maatbekers, 1 voor het toilet boven en 1 voor het toilet beneden. Vanaf dat moment zou ik de komende 10 weken mijn urine opvangen in de maatbeker en overschenken in de blauwe kannen. That’s it!

Nu mijn laatste week is ingegaan en ik nog maar 1 week mijn urine kan opvangen, realiseer ik me dat het daarna de beurt aan een ander is om het stokje over te nemen.

Ik heb al met veel zwangere dames gesproken, maar lang niet iedereen weet van het initiatief van Moeders voor Moeders. Hopelijk kan ik met mijn blog meer zwangere dames bereiken en zo enthousiast maken om ook mee te doen.