Zodra ons lichaam verzuurd raakt, krijgen westerse ziekten de kans en komt het lichaam in een ontstekingsfase.

Wat is het zuur-base-evenwicht?
Met het zuur-base- evenwicht bedoelen we het in stand houden van de pH-waarde, de zuurgraad van het organisme. Het met menselijk lichaam is van oorsprong Basisch. Wat alkalisch betekent, ofwel niet zuur.
De zuurgraad in ons bloed hoort licht basisch te zijn, met een gemiddelde pH-waarde van 7,4. Door bepaalde functies, zoals spijsvertering, ademhaling en beweging verzuurt ons lichaam.

Maar welke voeding werkt verzurend en welke juist niet?
– Sterk basevormend zijn groente en fruit
– Basevormend zijn vloeibare zuivelproducten
– Zwak zuurvormend zijn kwark, noten, zaden, roomboter en oliën
– Zuurvormend zijn peulvruchten, granen en kaas
– Sterk zuurvormend zijn vlees, vis, gevogelte, wild, ei en soja

Het meest ideale voedingspatroon bestaat voor 80% uit alkaliserende voeding en voor 20% uit verzurende voeding.

Maar ook stress, en dus ook voedingsstress zorgen voor verzuring. Het vraagt namelijk enorm veel van de mineraalhuishouding en ondermijnt daarmee de ontzurende rol van de mineralen.

En welke gevolgen heeft verzuring op ons lichaam?
Een stabiele pH-waarde is belangrijk voor elke cel, want de invloed van de pH-waarde op biochemische processen is meestal groot. Deze stabiliteit bereik je door het op voorraad hebben van van niet verzurende mineralen tijdelijk op te slaan van zure in het weefsel. Maar wanneer dit te lang duurt, worden mineralen uit onze voorraad gehaald, dit zal dan komen uit ons haar, nagels en botten.
Dit kan na enige tijd leiden tot haaruitval, futloosheid, eczeem, botontkalking , nierstenen, migraine en reumatische klachten. Maar ook schimmelinfecties zoals kalknagels en candida gedijen goed in een verzuurd lichaam.

In een verzuurd lichaam steken ontstekingen de kop op. De enzymwerking gaat achteruit en de pijnzenuwprikkel wordt geactiveerd. Als iemand last heeft van allerlei pijntjes kan dit een teken van verzuring zijn. Ander gevolgen zijn;

– Het aantasten van vooral de basevormende klieren, zoals de pancreas, met spijsverteringsklachten als gevolg.
– Verkoudheden, infecties en hoofdpijn die vaker voorkomen als gevolg van oxidatieve stress.
– Het verdwijnen van nuttige bacteriën uit de darmen en daarmee een achteruitgang van het immuunsysteem.
– Het ontstaan van verminderde energieproductie in de cel, waardoor geestelijke en lichamelijke vermoeidheid optreedt.